წყალგაუმტარი ქსოვილები წარმოადგენენ ქსოვილებს, რომლებიც დამზადებულია ან მკურნალობენ წყალმცენარეების უზრუნველსაყოფად სინათლის წვიმისა და წყლის ნაკადიდან. თუმცა, ეს ქსოვილები არ უზრუნველყოფენ სრულ წყალგამყოფს, თუ ისინი გრძელვადიან წყალთან კონტაქტის დროს მოდიან, ან მიიღებენ უამრავ წვიმას.

ქსოვილების წყალგამძლე ქონება ე.წ. ქსოვილის წყალს ეწოდება, როდესაც წყალი ქსოვილთან კონტაქტს გარკვეულ კუთხეს და გარკვეულ ძალას იძენს. ტექსტილის პროდუქტების წყალგამძლე თვისებები მოცემულია ორი გზით:

• ქსოვილს მიეკუთვნება ტენიანობის საწინააღმდეგო ქონება და არ შეიცვლება ქსოვილის გამოჩენა. ამ მეთოდის გამოყენებით გამოიყენება ბოტანიკური მჟავები ან ცვილები, როგორიცაა ბოჭკოები.
• სრულად წყალგაუმტარი ქსოვილები იწარმოება. ამ მეთოდით, ქსოვილები დაფარულია წყალგაუმტარი მასალისგან, მაგალითად რეზინისგან.

აკრედიტებულ ლაბორატორიებში ჩატარებული ფიზიკური ტესტებისთვის შეესაბამება ადგილობრივი და უცხოური ორგანიზაციების მიერ გაცემული სტანდარტები. წყლის გავრცელების ტესტების ყველაზე ხშირად გამოყენებული სტანდარტი ფედერალური სტანდარტი 191A სტანდარტია. ეს სტანდარტი მოიცავს თერთმეტი სხვადასხვა წყალგამძლე ტესტებს როგორც ტექსტილის ტესტი მეთოდები. რვა ტესტები სხვადასხვა წყლის გამტარობის ტესტებია და სამი წყალი წყლის შთანთქმისთვისაა.

გარდა ამისა, წყლის გამტარობის ტესტების საფუძველზე სხვა სტანდარტებია:

• TS XIX წყალგაუმტარი ქსოვილები

• TS 257 / XXX ტექსტილის ნაწარმი - წყლის წინააღმდეგობის განსაზღვრა - ჰიდროსტატიკური წნევის ტესტი
• TS EN ISO 4920 საფეიქრო ნაწარმი - ქსოვილები - ზედაპირის დამუშავების საწინააღმდეგო გამძლეობის განსაზღვრა (spray test)
• ISO 811 ქსოვილების ქსოვილები - წყლის შეღწევადობის წინააღმდეგობის განსაზღვრა - Hydrostatic Pressure Test
• ISO 9237 ტექსტილი - ქსოვილების ჰაერის გამტარიანობის განსაზღვრა
• ASTM D 737 სტანდარტული ტესტი მეთოდი ტექსტილის ქსოვილების ჰაერის გამტარიანობისათვის

ლაბორატორიებს უნდა ჰქონდეთ ძლიერი ტექნოლოგიური ინფრასტრუქტურა და მომზადებული და გამოცდილი თანამშრომლები, რათა უზრუნველყონ ხარისხიანი და საიმედო შედეგები.