სულფატური იონი ძალიან ხშირია ბუნებრივი წყლებით. სულფატური კონცენტრაცია ბუნებრივი წყლებით შეიძლება მერყეობს რამდენიმე მილიგრამამდე ლიტრიდან რამდენიმე ათასი მილიგრამამდე. მიწისქვეშა წყლებში სულფატის ძირითადი წყაროა თაბაშირი. თაბაშირი წყალში ადვილად ხსნადი ნივთიერებაა. წყლების სულფატები წარმოიქმნება ფილტრაცია სხვა მარილებისგან, გარდა გოგრისა და გოგირდისა და გოგირდის დაჟანგვის, ან საყოფაცხოვრებო და ნარჩენებისგან.

ტყვიის, სპილენძის, სტრონციუმის და კალციუმის სულფატების წყალში შეუძლებელია. თუმცა, ნატრიუმის, კალიუმის და ამონიუმის სულფატების ძალიან ხსნადი. მიუხედავად იმისა, თუ რომელი ტიპის, სულფატების არ არის სასურველი იყოს დიდი რაოდენობით წყალში. წყალში სულფატს აქვს მაღალი კონცენტრაცია. კერძოდ, ეს იწვევს განაწილების სისტემებში ლითონებს დროთა განმავლობაში. ჭარბტენიანი სულფატის შემცველ წყალში ბეტონის კონტაქტში შედის, სულფატს ბეტონთან ურთიერთქმედებს ე.წ. სულფატის კოროზიის წარმოება. ეს ამცირებს ბეტონის სიძლიერეს და იწვევს ბეტონის გაწყვეას და დაასხით. ამიტომ ძალიან მნიშვნელოვანია.

სულფატის შემცირების კვლევებში სულფატი იშლება სხვადასხვა მიკროორგანიზმების ეფექტით და გარდაიქმნება სულფიდებში. ასეთ წყლებში ნახშირორჟანგი აღინიშნება სხვადასხვა პროპორციით გოგირდის სუნით.

გოგირდის შესვლისას შესაძლებელია ორგანული ნივთიერებების სტრუქტურა. გარდა ამისა, ეს არის ელემენტი, რომელიც ძირითადად ბუნებრივ გარემოში არაორგანული ფორმით გვხვდება. მცირე რაოდენობით გოგირდის ჩამდინარე წყლებში, ძირითადად სულფატის სახით. როდესაც pH ღირებულება წყლის შემცირდება ზოგიერთი რეაქციები, რომლებიც დაიშალა წყალში, წყალბადის სულფიდი, რომელიც არის სუნი და ტოქსიკური გაზი. ეს არის არატოქსიკური გაზი, რომელიც იშვიათი კვერცხის მსგავსია.

აკრძალული ლაბორატორიების მიერ სულფატის განსაზღვრის განსაზღვრისას გამოიყენება შემდეგი ორი მეთოდი: გრავიმეტრიკული მეთოდი და ტურბიდიმეტრიული მეთოდი. ამ საქმიანობაში, ლაბორატორიები ექვემდებარება TS EN ISO / IEC 17025 ზოგადი მოთხოვნები ტესტირებისა და კალიბრაციის ლაბორატორიის კომპეტენციისათვის.