ჰალოგენები არიან ალტერნატივები, რომლებსაც აქვთ რეაქცია. Halogens გვხვდება ბუნებაში, როგორც მინერალები, არა ელემენტები. ჰალოგენების ქიმიური სტრუქტურები წარმოადგენენ 2 ატომების ელემენტარული მოლეკულების სახით.

ძირითადი ჰალოგენები არიან HCl (ჰიდროქლორინის მჟავა), HBr (ჰიდროქომური მჟავა), HF (ჰიდროფლორული მჟავა), Br2 (ბრომი მოლეკულა) და Cl2 (ქლორი მოლეკულა).

ოთახის პირობებში, ფტორისა და ქლორის ჰალოგენები აირისებრია, ბრომი ჰალოგენია თხევადი მდგომარეობაშია და იოდის ჰალოგენი მყარ მდგომარეობაშია. ეს ჰალოგენები ადამიანის ჯანმრთელობაზე შხამიანი და საშიშია. როგორც კი ისინი რეაგირებენ ლითონებთან, იონური მარილები იწყებენ ფორმირებას. ყველა ჰალოგენს გააჩნია მაღალი ელექტრონულადობის დონე. ამ ელემენტებს აქვთ ელექტროენერგიის მიღების ყველაზე მაღალი ტენდენცია.

ამ ჰალოგენების გამოყენებით დასაქმებულებში დასაქმებულები არიან ჰალოგენების მავნე ზემოქმედება, ან მათი გამოხატვის ან ინჰალაციის გამო.

აკრედიტებული ლაბორატორიებში ჰალოგენის განსაზღვრა ხდება ნიმუშების შერჩევის მეთოდით. თუმცა, მონაცემები, რომლებიც საიდანაც შეგროვდება მონაცემები, მნიშვნელოვანია კვლევის შედეგების საიმედოობისა და სანდოობისათვის. მიუხედავად იმისა, რომ მთელი წყაროს შედეგები უფრო ზუსტი და რეალისტურია, ეს ყოველთვის არ არის შესაძლებელი. ამდენად, ლაბორატორიები ზოგადად იმუშავებენ ნიმუშზე, რომელიც ამ წყაროდან უნდა იქნას მიღებული მთელი ნაწილის შესწავლის ნაცვლად.

შერჩევისას ჰალოგენის განსაზღვრისას, ყველაზე მნიშვნელოვანი პირობაა, რომ ნიმუშის მიღება შეიძლება მთელი წყაროს წარმოადგენდეს. მასში მიღებული ნიმუშები უნდა იყოს საკმარისი რაოდენობით და შესაბამისი მეთოდებით მიღებული ნიმუში.

ემისიის გაზომვების ფარგლებში სულ ჰალოგენის შერჩევისა და განსაზღვრის კვლევა უნდა იყოს ეროვნული და საერთაშორისო სტანდარტებისა და ობიექტური მიდგომა. ეს ლაბორატორიები უნდა მუშაობდნენ TS EN ISO / IEC 17020 ზოგადი კრიტერიუმების სტანდარტების შესაბამისად, ინსპექტირების ორგანიზაციების სხვადასხვა ტიპის ოპერაციისათვის და აკრედიტაციის ორგანოში ამ სტანდარტის შესაბამისად.