Ο διαλύτης αναφέρεται ως διαλύτης στη χημική επιστήμη. Ο διαλύτης χρησιμοποιείται για να διαλύσει τις ουσίες και να σχηματίσει ένα διάλυμα. Όπως είναι γνωστό, οι ουσίες είναι παρούσες στη φύση ως στερεές, υγρές και αεριώδεις.

Οι διαλύτες που σχηματίζουν διαλύτες υπάρχουν σε υγρή ή αέρια μορφή σύμφωνα με τις ιδιότητες των προς διάλυση ουσιών. Το νερό είναι ο πιο γνωστός διαλύτης στη φύση. Το νερό είναι ένας οργανικός διαλύτης. Οι διαλύτες μπορεί να είναι οργανικοί ή συνθετικοί. Σήμερα, συνθετικοί διαλύτες χρησιμοποιούνται σε ευρεία περιοχή.

Οι διαλύτες έχουν χαμηλά σημεία βρασμού. Επομένως, εξατμίζονται πολύ γρήγορα υπό κανονικές συνθήκες. Μερικοί από τους συνηθέστερα χρησιμοποιούμενους διαλύτες στη σύγχρονη βιομηχανία απαγορεύονται επειδή προκαλούν βλάβη στον άνθρωπο και στη φύση. Ωστόσο, δεν είναι επιβλαβείς για όλους τους διαλύτες. Οι διαλύτες χρησιμοποιούνται σε χρώματα, καθαρισμό, αρωματοποιία και σε πολλές άλλες περιοχές και προτιμώνται ιδιαίτερα για τη λειτουργικότητά τους. Οι συνθετικά παραγόμενοι διαλύτες είναι πλέον πιο λειτουργικοί για τις επιχειρήσεις.

Παρόλα αυτά, η χρήση επιβλαβών συνθετικών διαλυτών απαγορεύεται σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων των κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, στον κόσμο και στη χώρα μας, καθώς οι ζημίες τους δημιουργούν κίνδυνο για όλα τα ζωντανά αντικείμενα.

Προκειμένου να προσδιοριστούν οι τιμές των διαλυτών των υφασμάτων σε σχέση με τους κινδύνους των διαλυτών που χρησιμοποιούνται σε κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, η αντοχή των διαλυτών καθορίζεται σύμφωνα με το ακόλουθο πρότυπο:

• TS 7579 EN ISO 105-X05 Υφάσματα - Δοκιμές αντοχής χρωμάτων - Μέρος X05: Προσδιορισμός της αντοχής των χρωμάτων σε οργανικούς διαλύτες

Οι συνθετικοί διαλύτες είναι γνωστό ότι έχουν περισσότερες καρκινογόνες επιδράσεις. Μέχρι σήμερα, δυστυχώς έχει χρησιμοποιηθεί ασυνείδητα από τις επιχειρήσεις. Παράλληλα με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, αυτές οι ζημίες προκύπτουν. Οι διαλύτες είναι χημικές ουσίες που εισέρχονται πολύ γρήγορα σε χημικές αντιδράσεις. Όταν εξατμίζονται στον αέρα, αφήνουν πίσω τους μια διαλυμένη ουσία. Κατά την εξάτμιση εκπέμπονται τοξικά αέρια. Επομένως, ο προσδιορισμός της σταθερότητας του διαλύτη είναι σημαντικός.