Η δεσοξυνιβαλενόλη (DON) είναι επίσης γνωστή ως εμετοξίνη και είναι ένας τύπος μυκοτοξίνης που παράγεται από καλούπια fusarium που βρίσκονται σε προϊόντα δημητριακών. Είναι τοξικά και προκαλούν δερματικές διαταραχές και έμετο στον άνθρωπο, και πιο σημαντικά βλάπτουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Σε ζώα, αυτή η ένωση προκαλεί υπερβολική απώλεια βάρους. Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εισάγονται όρια που ποικίλλουν μεταξύ 0,2 και 1,75 ppm. Στις ζωοτροφές αυτές οι οριακές τιμές είναι μεταξύ 0,9 και 12 ppm.

Εφόσον οι δεσοξυνιβαλενόλες ή οι εμετοξίνες είναι ανθεκτικές στη θερμότητα μεταξύ των 170 και 350, δεν είναι δυνατόν να τις καταστρέψουν με θερμότητα. Επομένως, οι διαδικασίες βρασμού, τηγανίσματος ή μαγειρέματος δεν σταματούν τη δραστηριότητα αυτών των μυκοκτινών. Ο χημικός ψεκασμός των προϊόντων σιτηρών δεν είναι μια προτιμώμενη μέθοδος επειδή βλάπτει τα προϊόντα και ο κίνδυνος των προϊόντων αυτών να απορροφούν χημικές ουσίες είναι πολύ υψηλή. Ως εκ τούτου, το γενικά εφαρμοζόμενο σύστημα όζοντος είναι μια πολύ επιτυχημένη μέθοδος απολύμανσης για να απαλλαγούμε από αυτές τις ενώσεις.

Διάφορες μέθοδοι ανάλυσης χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό της ποσότητας της δεσοξυνιβαλενόλης ή της εμετοξίνης. Μία από αυτές τις μεθόδους είναι μια μέθοδος υγρής χρωματογραφίας υψηλής απόδοσης με HPLC. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για τεχνικές αναλυτικού διαχωρισμού. Πρόκειται για μια μέθοδο με υψηλή ευαισθησία, ποσοτικά αποτελέσματα και εύκολη εφαρμογή. Προτιμάται ο διαχωρισμός των μη πτητικών ή εύκολα αποικοδομήσιμων ενώσεων σε θερμότητα. Μια άλλη μέθοδος είναι η μέθοδος υγρής χρωματογραφίας - μάζας - φασματομέτρου μάζας που ονομάζεται LC-MS / MS. Αυτή η μέθοδος είναι επίσης μια χημική αναλυτική μέθοδος. Σε περιπτώσεις όπου απαιτείται ένα γρήγορο αποτέλεσμα δοκιμής δεσοξυνιβαλενόλης, τα κιτ ELISA δίνουν ποσοτικά αποτελέσματα μέσα σε ένα μέγιστο λεπτό 20.

Στο πλαίσιο της ανάλυσης μυκοτοξίνης σε προηγμένα εργαστήρια, εφαρμόζονται μέθοδοι HPLC και LC-MS / MS για τον προσδιορισμό της ποσότητας της δεσοξυνιβαλενόλης ή της εμετοξίνης. Οι αναλύσεις αυτές βασίζονται σε πρότυπα που δημοσιεύονται από εγχώριους και ξένους οργανισμούς.