Το βρώμιο είναι ένα στοιχείο που είναι δηλητηριώδες και καυστικό και μυρίζει πολύ κακό. Δεν είναι ελεύθερη στη φύση. Βρίσκεται κυρίως στη φύση με τη μορφή βρωμιούχων νατρίου, καλίου και μαγνησίου. Το βρώμιο λαμβάνεται με οξείδωση βρωμιδίων σε θαλάσσιο νερό με χλώριο. Επίσης, το αεριώδες υδροβορμικό οξύ που λαμβάνεται με αντίδραση στερεού βρωμιούχου νατρίου με θειικό οξύ οξειδώνεται επίσης με θειικό οξύ.

Υδατοδιαλυτά βρωμιούχα μέταλλα χρησιμοποιούνται στην παραγωγή φαρμάκων για ύπνο, ενώ στη φωτογραφία χρησιμοποιείται ευαίσθητο στο φως αργύλιο βρωμιούχο. Τα αλκυλοβρωμίδια χρησιμοποιούνται ως αντισηπτικά και διαλύτες. Το βρώμιο εμπλέκεται στη δομή πολλών χημικών ενώσεων στη βιομηχανία. Για παράδειγμα, το βρώμιο υπάρχει στη δομή των ενώσεων επεξεργασίας νερού, των λευκαντικών, των διαφόρων φαρμάκων και των επιβραδυντικών φλόγας. Οι οργανικές ενώσεις είναι επίσης καλοί διαλύτες.

Όταν ανακαλύφθηκε στο 1826, ονομάστηκε βρώμιο από τη λέξη βρώμιο, που σημαίνει οσμή στα κόπρανα στα ελληνικά. Πρόκειται για ένα σκούρο κόκκινο υγρό υπό κανονικές συνθήκες.

Οι ενώσεις βρωμίου χρησιμοποιούνται ευρέως σε εργαστήρια και βιομηχανία. Δεδομένου ότι έχει ηλεκτροαρνητική δομή, το βρώμιο σχηματίζει εύκολα αλάτι με ηλεκτροθετικά στοιχεία. Είναι παρούσα στη φύση ως άλατα μετάλλων αλκαλίων και αλκαλικών γαιών.

Κατά τη διάρκεια της απολύμανσης του πόσιμου ύδατος και του νερού χρήσης, η όζονση παράγει καρκινογόνο βρωμιούχο ιόν. Η βρωμική ένωση εμφανίζεται όταν το οζονισμένο νερό περιέχει ιόντα βρωμίου. Επομένως, οι αναλύσεις βρωμίου και βρωμίου είναι πολύ σημαντικές. Το βρώμιο στο πόσιμο νερό και στο νερό χρήσης προσδιορίζεται γενικά με μεθόδους ηλεκτροφόρησης και χρωματογραφίας ιόντος βρωμικού άλατος.

Ο προσδιορισμός του βρωμίου σε πόσιμο και πόσιμο νερό διεξάγεται σε εξουσιοδοτημένα εργαστήρια στα πλαίσια των χημικών δοκιμών. Στις μελέτες αυτές χρησιμοποιούνται πολλές διαφορετικές μέθοδοι. Η συνηθέστερα χρησιμοποιούμενη τεχνική είναι η ηλεκτροφόρηση και η χρωματογραφία ιόντων. Ο προσδιορισμός του βρωμίου βασίζεται στα πρότυπα που εκδίδουν τα εγχώρια και τα ξένα ιδρύματα.