Οι παράγοντες ρύθμισης της ανάπτυξης των φυτών είναι φυσικές ή συνθετικές οργανικές ενώσεις που ελέγχουν ή ρυθμίζουν ένα ή περισσότερα φυσιολογικά συμβάντα στην ανάπτυξη φυτών. Τα φυτά χρειάζονται ηλιακό φως και διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα και το έδαφος χρειάζεται ορυκτά, θρεπτικά συστατικά και νερό για να αναπτυχθεί.

Οι κύριοι παράγοντες που ρυθμίζουν την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των φυτών είναι οι χημικές ιδιότητες. Ορισμένες από τις ουσίες που ρυθμίζουν την ανάπτυξη φυτών σχηματίζονται από τα φυτά και μερικές από αυτές δίδονται στο φυτό από έξω. Αυτές οι ουσίες, οι οποίες ρυθμίζουν τα φυσιολογικά γεγονότα που τα φυτά παράγουν και αναπτύσσονται μέσα τους, ονομάζονται φυτικές ορμόνες. Οι ουσίες που δίδονται στα φυτά εξωτερικά είναι οι οργανικές ουσίες που επηρεάζουν την ανάπτυξη των φυτών μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλες ουσίες.

Στην πραγματικότητα, είναι ακριβέστερη η περιγραφή των φυτικών ορμονών ως χημικών ρυθμιστών, όχι μόνο ως διεγερτικών χημικών ουσιών. Επειδή αυτές οι ορμόνες μπορούν να αντιδρούν διαφορετικά σε διαφορετικούς ιστούς φυτών ή μπορούν να είναι αποτελεσματικές σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης του ίδιου ιστού. Εν τω μεταξύ, μερικές από τις φυτικές ορμόνες υποστηρίζουν την ανάπτυξη των φυτών, ενώ μερικές από αυτές είναι ορμόνες αναστολής ανάπτυξης των φυτών.

Σήμερα, οι ρυθμιστές αύξησης των καλλιεργειών χρησιμοποιούνται ευρέως για να επηρεάσουν την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των φυτών, από τη βλάστηση έως τη συγκομιδή και την προστασία των γεωργικών προϊόντων μετά τη συγκομιδή. Οι επιπτώσεις αυτών των ουσιών στην απόδοση είναι γενικά έμμεσες. Όταν οι ρυθμιστές ανάπτυξης φυτών δίδονται σε φυτά εξωτερικά, είναι πολύ σημαντικό να επιλέγεται η κατάλληλη χημική ένωση, να χρησιμοποιείται με την κατάλληλη συγκέντρωση και να λαμβάνεται η σωστή απόφαση για το χρόνο εφαρμογής, προκειμένου να επιτευχθεί το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Στα εργαστήρια, ο ρυθμιστικός προσδιορισμός της ανάπτυξης των φυτών γίνεται επίσης στο πλαίσιο των χημικών δοκιμών. Στις μελέτες αυτές χρησιμοποιείται γενικά η μέθοδος αεριοχρωματογραφίας (GC). Η μέθοδος αέριας χρωματογραφίας χρησιμοποιείται στον τομέα της χημείας για την ανάλυση και τον διαχωρισμό αερίων και πτητικών ουσιών. Η πιο συνηθισμένη χρήση είναι η ποσοτική ανάλυση. Κατά τη διάρκεια αυτών των αναλύσεων, βασίζονται και τα πρότυπα που εκδίδονται από εγχώριες και ξένες οργανώσεις.