Τα άζωτο που σχηματίζονται στο νερό είναι γενικά οργανικά, αμμωνία, νιτρικά, νιτρώδη και αέριο άζωτο. Οι αζωτούχες ουσίες όπως η πρωτεΐνη χρειάζονται για την επιβίωση των ζωντανών πραγμάτων.

Τα λύματα των βιομηχανικών εγκαταστάσεων αναλύονται για το άζωτο και τον φώσφορο προκειμένου να προσδιοριστεί εάν υπάρχουν επαρκείς θρεπτικές ουσίες στα λύματα για σκοπούς βιολογικής επεξεργασίας. Το ανόργανο άζωτο, το οποίο είναι γενικά με τη μορφή νιτρικού άλατος και αμμωνίας, χρησιμοποιείται από τα πράσινα φυτά κατά τη διάρκεια της φωτοσύνθεσης. Η ποσότητα του αζώτου στα φυσικά ύδατα είναι περιορισμένη. Η ανάμειξη των αποβλήτων με άζωτο στα φυσικά νερά επιταχύνει την ανάπτυξη των φυκιών. Επιπλέον, έχει τοξική επίδραση στους υδρόβιους οργανισμούς. Στο εργαστηριακό περιβάλλον, το οργανικό άζωτο και η αμμωνία προσδιορίζονται μαζί αναλυτικά και προσδιορίζεται η συνολική ποσότητα αζώτου. Αυτό ονομάζεται άζωτο Kjeldahl.

Υπάρχουν διάφορα οργανικά και ανόργανα αζωτούχα συστατικά στην περιεκτικότητα σε πόσιμο νερό, νερό χρήσης, επιφανειακά ύδατα και μολυσμένα υδάτινα σώματα. Αυτά μετριούνται και λαμβάνεται απόφαση για την ποιότητα του νερού. Για παράδειγμα, εάν η αμμωνία εμφανίζεται στο πόσιμο νερό, είναι κατανοητό ότι το νερό των λυμάτων αναμειγνύεται σε αυτό το νερό.

Οι κύριες ενώσεις αζώτου που περιέχονται στο νερό και στα λύματα μπορούν να απαριθμούνται ως εξής, σύμφωνα με το μειούμενο στάδιο οξείδωσης: νιτρικό άζωτο, νιτρώδες άζωτο, άζωτο αμμωνίας και οργανικό άζωτο. Το αέριο άζωτο εμπλέκεται επίσης στον κύκλο του αζώτου.

Κατά τη μέτρηση διαφόρων ειδών αζώτου, εφαρμόζονται διαφορετικές μέθοδοι ανάλογα με τον βαθμό ρύπανσης και τη συγκέντρωση του δείγματος νερού που αναλύεται. Ωστόσο, όλα τα αποτελέσματα ανάλυσης δίδονται ως άζωτο.

Κατά τον προσδιορισμό της ποσότητας πρωτεΐνης στα τρόφιμα, η μέθοδος Kjeldahl χρησιμοποιείται εκτός από πολλές μεθόδους. Η βάση αυτών των μεθόδων είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του αζώτου που υπάρχει στα τρόφιμα περιέχεται στις πρωτεΐνες. Δεδομένου ότι η αναλογία του αζώτου στις πρωτεΐνες είναι σταθερή, η ποσότητα του αζώτου στο τρόφιμο προσδιορίζεται με τον προσδιορισμό της ποσότητας αζώτου.

Η περιεκτικότητα σε άζωτο προσδιορίζεται επίσης στα εργαστήρια που εμπίπτουν στο πεδίο των χημικών δοκιμών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών ακολουθούνται πρότυπα που καταρτίζονται από εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς.