Εννέα είδη παραλυτικών δηλητηρίων οστρακοειδών (PSP), γνωστά ως παραλυμένες τοξίνες οστρακοειδών, είναι γνωστά. Είναι gonyatok 1, 2 σας gonyatok, μπορείτε gonyatok 3, 4 σας gonyatok, μπορείτε gonyatok 5, 6 σας gonyatok, μπορείτε gonyatok 7, σαξιτοξίνης και είστε neosaksitok.

Αυτές οι τοξίνες δεν βλάπτουν τα μολυσμένα ψάρια και τα οστρακοειδή. Συσσωρεύεται μόνο στα σώματα αυτών των πλασμάτων. Τα κύρια φαινόμενα δηλητηρίασης παρατηρούνται σε άτομα που καταναλώνουν αυτά τα προϊόντα. Με άλλα λόγια, τα οστρακοειδή μεταφέρουν μικροοργανισμούς δηλητηρίασης που παράγουν αυτές τις τοξίνες στο σώμα τους. Η ομάδα τοξικών παραγόντων δηλητηριώδους οστρακοειδούς (PSP), τα είδη protogonyalax παράγονται από το dinoflagellata. Αυτές οι παραλυμένες τοξίνες οστρακοειδών, συμπεριλαμβανομένης της τοξίνης νεοσαξιτοξίνης (ΝΕΟ), επηρεάζουν τα νευρικά και μυϊκά συστήματα των ανθρώπων. Αν και το πιο τοξικό από αυτή την ομάδα δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο το goniatoxin 3, η neosaxitoxin ενέχει επίσης κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία.

Η υδατοκαλλιέργεια ήταν πάντα σημαντική για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών των ανθρώπων και των ζώων στη γη. Από αυτά, τα μαλάκια, όπως τα στρείδια, τα μύδια και τα μύδια, έχουν επίσης καταναλωθεί ως πηγές τροφίμων από τους πρώτους ανθρώπους. αιτία δηλητηριάσεων αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, με την αύξηση του αριθμού των μονοκύτταρων εξωτικών δινομαστιγοφόρων θαλάσσια φύκια και η ποσότητα του δηλητηρίου που εκκρίνουν.

Πρώτο έτος στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παρατηρήσει xnumx'l δηλητηρίασης εξαρτάται από την κατανάλωση μυδιών και οστρακοειδών προβλήθηκαν με μια ορισμένη σχέση μεταξύ των τοξικών ειδών δινομαστιγωτών. Στην πραγματικότητα, τα καρκινοειδή δεν είναι τοξικά. Οι τοξίνες που συσσωρεύονται στο σώμα τους είναι υπεύθυνες για τη δηλητηρίαση του κελύφους.

Βιοτοξίνες σε προηγμένα εργαστήρια στην ανάλυση πλαίσιο, υγρή χρωματογραφία - μάζας - φασματομετρία μάζας (LC-MS / MS) μέθοδο με αναλύσεις τοξικότητας παραλυτική τοξίνη των μαλακίων Ομάδα (PSP) διεξάγονται. Νεοσαξιτοξίνη στο πλαίσιο αυτών των αναλύσεων (NEO-c) για τον προσδιορισμό του αριθμού των μελετών. Κατά τη διάρκεια αυτών των μελετών, βασίζονται τα πρότυπα και οι μέθοδοι δοκιμών που δημοσιεύονται από τοπικούς και ξένους οργανισμούς.